بررسی گزاره های رئالیسم جادویی در رمانهای«عزاداران بَیَل» غلامحسین ساعدی و «شبهای هزار شب» نجیب محفوظ

«رئالیسم جادویی» از شیوه های جدید داستان نویسی است که در آن نویسنده از شاخصه هایی همچون «سحر و جادو» و «وهم و خیال» در بستر «واقعیت»، چنان ماهرانه استفاده می کند که شخصیت ها و رخدادهای داستان برای خوانندگان کاملاً طبیعی و باورپذیر می نماید. «غلامحسین ساعدی» و «نجیب محفوظ» از جمله پیشگامان این سبک داستان نویسی در ادبیات داستانی فارسی و عربی به شمار می­روند. رمان­های «عزاداران بیل» ساعدی و «شبهای هزار شب» محفوظ از نمونه های برجستة این شیوة داستان نویسی­اند، که در مقالة حاضر تلاش شده این دو اثر از نظر به کارگیری گزاره های رئالیسم جادویی، مورد مطالعه و بررسی قرار گیرند. از میان مؤلفه­های رئالیسم جادویی، «سحر و جادو» و «وهم و خیال»، در «شبهای هزار شب» حضوری پررنگ­تر و برجسته­تر دارد. در عین حال در «عزاداران بیل»، نمونه­های بیشتری از عناصر «دوگانگی»، «اسطوره» و «صدا و بو» دیده می­شود. ضمن آنکه غلامحسین ساعدی از «توصیفات اکسپرسیونیستی و سورئالیستی» نیز بهره برده است.